Una mentira cómoda IV

Ya çea por formâh parte der negoçio o por temôh ar çeñalamiento negaçionîtta, çi de berdá êççîtte er cambio radica en er temôh a ablâh claro çobre lâ combîççionê de cá cuâ. Çe a lograo cambiâh er lenguahe, y çe obliga a pençâh bariâ beçê lo que çe ba a deçîh por çi trâggrede er dîccurço políticamente corrêtto o çe incurre en delito de odio, negaçionîmmo...

Cuando pençâh diferente êh radicâh, êttremîtta y criminâh êh er momento oportuno pa acometêh la empreça mâh ambiçioça: controlâh a lâ perçonâ, controlâh er campo, controlâh lô marê, controlâh el aire. En definitiba, controlâh tôh lô recurçô y henerâh una dependençia de una élite perfêttamente çincroniçá en la conçecuçión de çû proyêttô.

Ademâh del urbanîmmo, la urbanidá êh er gran défiçî de êtta çoçiedá. Lô plátticô, lô embaçê y tó de lo que nô deçaçemô no êh intrínçecamente dañino; êh er proçedimiento de deçexo lo que proboca grabê dañô medioambientalê. Er berdadero cambio climático no depende, afortunadamente, de nuêttra inçençatêh y mala educaçión.

Graçiâ a lô plátticô çe a podío encontrâh una artênnatiba a lâ materiâ primâ naturalê pa la côttrûççión de bibiendâ, mobiliario, bêttimenta, elêttrodométticô, beículô… Por ponêh un ehemplo: a prinçipio der çiglo paçao lô coxê çe fabricaban con metâh (mineralê); piêh (animalê); bidrio (rocâ); madera (árbolê); tehíô (lana, argodón...). Y, aora, miren en el interiôh de çu beículo: pieçâ fihâ y móbilê çe fabrican en plátticô de arta dençidá y de úrtima heneraçión. Lâ pieçâ metálicâ çe an cambiao por fibrâ de carbono y polímerô de gran reçîttençia térmica/mecánica. Lâ tapiçeríâ, çarpicaderô y otrô adônnô, çarbo unidadê tôh luho, çon materialê reçicláô. Graçiâ a êttô materialê çe a ebitao êqquirmâh yaçimientô minerô, animalê y bôqquê.

Con lâ normatibâ de dêccarboniçaçión y elêttrificaçión afloran artênnatibâ de mobilidá que heneran nuebô problemâ. Çe neçeçitan mineralê eçençialê pa la fabricaçión de bateríâ, açí como potentê y numeroçô puntô pa la recarga. Ya urhieron lâ îttituçionê públicâ a reanudâh lâ êpplotaçionê minerâ (Ânnárcoyâ, Riotinto, Arquife). Litio, cobre, manganeço, níquê, ierro o cobarto çon argunô elementô neçeçariô pa la dêccarboniçaçión. Pero ¡no çe lo pierdan! Çe emplearán inhentê cantidadê de enerhía contaminante pa la êttrâççión de êttô mineralê en yaçimientô êttintô y otrora indeçeablê. Y êh que, çegún la UE, aora çon “enerhíâ berdê” la nucleâh y er carbón. Açí como çuena.

Çe pretende, çe induçe y çe obliga a la dêccarboniçaçión con la çoluçión de la mobilidá eléttrica. Çe diçe que er beículo eléttrico “no contamina”. La realidá êh que no contamina ayá por donde çircula, pero contaminó cuando çe heneró la enerhía que neçeçita pa çirculâh. Ademâh, er proçeço de carga de bateríâ no arcança un rendimiento 100%; êççîtte una pérdida de trâfferençia, puê ay que acumulâh enerhía eléttrica mediante un proçeço elêttroquímico. Êh deçîh, nunca un kilobatio en la batería equibale a un kilobatio de recarga; neçeçita argo mâh de enerhía, que çe pierde en er proçeço de trâfferençia. Iguarmente, un parque móbî totarmente elêttrificao nunca podrá çêh abâtteçío mediante lâ enerhíâ renobablê êççîttentê.

Nuêttrô dirihentê an demôttrao çêh incompetentê pa çoluçionâh conflîttô bélicô, ambrunâ, miçeriâ, inhûttiçiâ y lô periódicô y prebiçiblê embatê de la naturaleça (riâh); pero eço çí: bamô a cambiâh er clima en tó er planeta.

Çe dêttruyen açudê, preçâ y embarçê. Çe deha creçêh la behetaçión autóttona en er curço de êccorrentíâ, ramblâ y cauçê. Çe racanea con la imberçión en defençâ pa la contençión de biolentâ abenidâ, y no çe ponen de acuerdo ni tienen puñetera idea de cómo organiçarçe ni rêpponçabiliçarçe. Y, claro, çe dêbbordan lô ríô, lâ ramblâ y lô barrancô. Caen lô puentê, carreterâ y ferrocarrilê. Y no êh por efêtto çólo del agua; êh por el arrâttre (bardomera) de cañâ, palô, ramâ, árbolê… elementô que taponan, arrâttran y añaden mayôh efêtto de preçión y dêttrûççión. Y êh bâttante contradîttorio que çi ya cuentan con inhentê cantidadê de dinero pa la Ahenda 2030 cómo no tardan un minuto en imbertîh en lâ infraêttrûtturâ que ebitan o minoran lô efêttô de lâ riâh. ¿Acaço êh mâh rápido cambiâh er clima mundiâh que côttruîh una preça, un embarçe, reconduçîh er curço de un río, limpiâh lâ ramblâ o moderâh êccorrentíâ?

Çiertamente, pa lô políticô êh mâh fáçî y barato cambiâh el relato que er curço de un río. El afán der político radica en frenâh lâ criticâ antê que contenêh la riá.